 |
| τιμή και δόξα |
Όταν ήμουνα μικρός, 4-5 δηλαδή, έλιωνα στο ατάρι. Μετά μου αγόρασαν το Nitendo Family οπότε και έλιωνα παίζοντας super Mario. Το τερμάτιζα τουλάχιστον μία φορά κάθε μέρα και μετά από εμένα το τερμάτιζε και ο αδερφός μου. Έπειτα μου έφεραν και ένα δεύτερο Nitendo Family, δε ξέρω γιατί, εγώ το sega ήθελα για να λιώσω στο super sonic. Ευτυχώς γρήγορα ήρθε το play station. Ξυπνούσα στις 7 για να παίξω πρώτος gran turismo, tekken 3, driver 2 και pro. Έπαιζα και μπάλα και κρυφτό και κυνηγητό δε λέω. Πριν απ' όλα αυτά όμως σίγουρα είχα κλείσει ένα δυωράκι-τριωράκι μπροστά στην τηλεόραση με το play-station συνδεδεμένο έως ότου τα μάτια μου πριζόντουσαν και γίνονταν διπλάσια. Όταν γυρνούσα το βράδυ σπίτι, έλιωνα στο final fantasy. H μαμά μου δε μου πήρε τηλέφωνο. Το βρήκα στο δρόμο όταν πήγαινα στην 6η δημοτικού. Από τότε είχα πάντα κινητό. Με λάσπη δεν έπαιζα γιατί μία φορά που τα 'χα κάνει έφαγα το ξύλο της χρονιάς μου. Tom&Jerry δεν έβλεπα. Dragon ball έβλεπα γιατί ο Sogoku τα γαμούσε όλα! Έβλεπα όμως και τη Μπακοδήμου τα πρωινά γιατί όπως και να το κάνουμε είχε βυζάρες! Ζήτω τα iphone!
Μην το ανεβάσεις στο προφίλ σου γιατί έχουμε πήξει στις μαλακίες!
