Δεν ανήκω σε κάποιον πολιτικό χώρο και αν με βάλεις να επιλέξω,δεν θα επέλεγα κανέναν,δεν μου δίνει ευκαιρίες αυτός ο τόπος,δεν με αφήνει να επιλέξω κάτι που θέλω εγώ,μου ζητάει απλά να διαλέξω από τα ήδη υπάρχοντα.
Μα δεν θέλω να είμαι ούτε σοσιαλιστής ούτε δεξιός ούτε αριστερός ούτε αναρχικός,όλα αυτά αναπαράγουν την βία σε οποιαδήποτε μορφή,ρατσιστική,ομοφυλοφιλική,πολιτική.Δεν θέλω να είμαι κομμάτι τέτοιων ιδεών και πράξεων.
Τι θα μπορούσα κάλλιστα να κάνω;Ίσως να πάω σε ένα νησί του Ειρηνικού μόνος μου και να λέω στα δέντρα και την θάλασσα πως θα μπορούσαμε να είμαστε και πως είμαστε,αν είμαι τυχερός μπορεί να βρω και κανένα πίθηκο να μου κάνει παρέα.Ακούω μια έξυπνη ερώτηση στο βάθος του μυαλού μου "Πως θα μπορούσαμε να είμαστε;"Θα μπορούσαμε να ζούμε ωραία και αρμονικά όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι χωρίς να μας νοιάζει ούτε η ΔΕΗ αλλά ούτε και το επόμενο χαράτσι.
Διαβάζοντας την απάντηση που μόλις έδωσα στον εαυτό μου συμπεραίνω ότι για να τα λέω αυτά ή χίπης είμαι ή τρελός ή απλά κάνω πλάκα, Δυστυχώς όμως η εποχή των Χίπης πέρασε,τρελός δεν έχει αποδειχτεί ότι είμαι και πλάκα δεν κάνω.Άρα συμπεραίνω ότι κατά βάθος τα πιστεύω αυτά,κατά βάθος θα ήθελα ένα κόσμο που να ζούσαμε ευτυχισμένοι,χωρίς χρέη,χωρίς πλαστές ανάγκες,χωρίς δήθεν και στημένους ανθρώπους χωρίς εκμετάλλευση,χωρίς,χωρίς,χωρίς,χωρίς.
Αφού δεν θέλω τόσα πράγματα γιατί τα συνεχίζω όλα αυτά;Aφού καταλαβαίνω ότι κάτι δεν μου αρέσει γιατί το κάνω;Δάνειο πήρα απ την τράπεζα,εκμεταλλεύομαι καταστάσεις,ακολουθώ την μόδα.Με λίγα λόγια συνεχίζω αυτό που μισώ και αυτό που ουσιαστικά με κάνει να μην είμαι άνθρωπος αλλά Ζώο της κοινωνίας,δέσμιος των πραγμάτων και συνεχιστής της αυτοκαταστροφής μας.
Τώρα μετά την άρνηση για την Βία που με αναγκάζουν να ασκήσω,καταλήγω στην Αηδία που το αποκαλώ ''Ζωή''..
Ξεχάσαμε πια τι σημαίνει ζωή?
Ξεχάσαμε πια να πιστεύουμε?
Ξεχάσαμε πια να διεκδικούμε?
Ξεχάσαμε πια να αγαπάμε?
Mας έδειξε ποτέ κανείς πως να καταφέρεις τα παραπάνω;
Προσωπικά: δεν έμαθα ποτέ τι σημαίνει Ζωή,δεν έμαθα να πιστεύω σε κάτι,δεν έμαθα να διεκδικώ,δεν έμαθα να αγαπώ.Έμαθα από μικρός στο σχολείο να με χτυπάει ο δάσκαλος,να βρίζω,να χτυπάω και εγώ τους συμμαθητές μου,να βλέπω κινούμενα σχέδια,να αδιαφορώ,να κατακρίνω,να μιλάω εκεί που δεν πρέπει χωρίς καν να προσπαθώ για κάτι,χωρίς καν να μου είπε κανείς γίνε κανίβαλος απλά γεννήθηκα και πήρα το πόστο μου,όπως όλοι μας άλλωστε...
Κλείνω με μια φράση του μοναδικού και αεικίνητου Νίκου Καζαντζάκη:
«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»
επιμέλεια: Sks
Posted in: Αρθρα