Είσοδος: Ελεύθερη συνεισφορά
Τηλ. κρατήσεων: 6983172760 (10.00-20.00)
Σκηνοθεσία: Κώστας Conie Ισαακίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Σωτηρία Ζαχαριάδου
Παίζουν: Αλέξης Κωνσταντίνος, Γεωργιτζίκη Άννα, Ζέρβα Ιωάννα, Μούσιου Αγγελική, Μπίκου Ελευθερία, Πάτσης Yoshi Γιάννης, Σφυρή Ειρήνη, Φώτα Βικτώρια
“Ο θεός των μικρών πραγμάτων”
…εκείνο που ξεχνάμε όμως είναι ότι πρόκειται για παιδικό έργο. Όχι για έργο για παιδιά. Παιδικό έργο. Ο Exupery φτιάχνει τον δικό του υπεράνθρωπο. Έναν μικρό Πρίγκιπα, θρηνώντας τη δική του χαμένη παιδικότητα. Καταρρίπτοντας “εχθρικά” αεροσκάφη. Οξύμωρο σχήμα, ε;
Από τη μία αγωνιά για τη ζωή ενός και μόνο τριαντάφυλλου. Από την άλλη, ο Exupery “μεγάλος πιλότος” να σκορπάει το θάνατο με το μικρό, παλιό του αεροπλάνο.
Άραξε λέει αλήθεια: “Δε θα ζωγραφίσω το αεροπλάνο μου, παραείναι πολύπλοκο σχέδιο για μένα” . Γι’ αυτό το αεροπλάνο του δεν υπάρχει στο βιβλίο; Ο ένοπλος στο βιβλίο είναι ο κακός κυνηγός που φοβάται η γλυκιά του αλεπού: τόσο αθώος και τόσο ένοχος ο ίδιος απέναντι στα δικά του έργα. Ο “υπεράνθρωπός του έρχεται να καθαρίσει για πάρτη του ”. Να αναρωτηθεί για λογαριασμό του. Να σηκώσει τους ώμους του με απορία. Να μην καταλάβει “γιατί όλα αυτά”. Να μη κατανοεί τους βασιλιάδες, τους επιχειρηματίες, τους ματαιόδοξους που μας σπαν τ΄ αρχίδια.
Κι όμως δεν είναι άλλοθι! Ο μεγάλος πιλότος και ο μικρός πρίγκιπας είναι ο ίδιος άνθρωπος. Ο άνθρωπος που μάχεται να καταλάβει τι στο καλό συμβαίνει. Ποιος είναι. Είναι όλοι αυτοί που στριμώχνονται στο κεφάλι του;
Η μηδενική λογοτεχνική αξία αυτού του παραμυθιού έρχεται να καλυφθεί απ’ το αίμα που χύνει ο συγγραφέας σε κάθε φράση. Αυτή η αγωνία που σκληρίζει σα δεύτερη ανάγνωση, που πασχίζει να γίνει πρώτη. Ο Exupery φτιάχνει έναν παράλληλο εαυτό γιατί δεν είναι κάθαρμα, δεν είναι παλιάνθρωπος, δεν είναι σαδιστής. Είναι ένα παιδί που πασχίζει να καταλάβει. Αλήθεια τόση είναι η αγωνία του που βάζει τον ήρωα του να πεθαίνει και να μη πεθαίνει στο τέλος. Να ζει αλλά όχι μαζί του. Παραδέχεται άραγε το άπιαστο; Δίνει οριστικό τέλος στην επιστροφή του μικρού Exupery; “Αυτό που βλέπω δεν είναι παρά μια φλούδα” λέει ο ήρωάς του αλλά αναρωτιέται ο ίδιος “Τότε γιατί πονάω;”
Γιατί πονούσες Antoine de Saint-Exupery; Ίσως επειδή αυτό το κρυμμένο του καθενός μας είναι πιο δυνατό από αυτό που φαίνεται. Όμως αυτό που φαίνεται είναι κάτι παραπάνω από φλούδα. Πρέπει να δούμε με όλα μας τα μάτια, καλά, αυτό που φαίνεται, για να προχωρήσουμε σε αυτό που δε φαίνεται. Να του δώσουμε τη δύναμη να υπάρξει, για να υπάρξει. Το αρνί υπήρχε ή όχι; Το λουλούδι υπήρχε ή όχι; Ο μικρός πρίγκιπας υπάρχει ή όχι; Ο υπεράνθρωπος του Exupery, ο πέρα από τις απαντήσεις ανθρωπάκος , τι θα θυσίαζε για να συνεχίσει να υπάρχει η “φλούδα” του λουλουδιού του; Τον εαυτό του. Να τι θυσιάζει. Κάποια στιγμή στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο Exupery χάνεται με το αεροπλάνο του σε μια αναγνωριστική πτήση. Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ. Το έργο αυτό είναι παιδικό, όχι γιατί γράφτηκε για παιδιά, αλλά γιατί γράφτηκε από ένα παιδί, με ότι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο όταν το παιδί αυτό είναι σαράντα και πλέον.
Κώστας Conie Ισαακίδης
