Οι τρισδιάστατες ταινίες μπορεί να μην αξίζουν την υψηλή τιμή του εισιτηρίου τους. Οι θεατές που παρακολουθούν 3-D ταινίες δεν βιώνουν περισσότερο έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, ή μια μεγαλύτερη αίσθηση του ότι “είναι εκεί” από εκείνους που παρακολουθούν 2-D ταινίες, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Οι 3-D εκδόσεις, επίσης, δεν βοηθούν στο να θυμάστε την ταινία καλύτερα από τις 2-D εκδόσεις. Οι 3-D ταινίες, από την άλλη, έρχονται με κίνδυνο ταλαιπωρίας. Σε σύγκριση με παρατηρητές μιας 2-D ταινίας, οι παρατηρητές της 3-D ταινίας ήταν περίπου τρεις φορές πιο πιθανό να έχουν οπτική κόπωση, πονοκέφαλο ή πρόβλημα με την όραση, σύμφωνα με τη μελέτη.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να προτιμούν ακόμα να βλέπουν 3-D ταινίες, επειδή τους αρέσει η ταινία για άλλους λόγους, όπως για τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ της, είπαν οι ερευνητές. Αλλά “αν θεωρήσουμε όλες τις άλλες μεταβλητές σταθερές, θα έλεγα αυξάνετε τις πιθανότητές να έχετε κάποια ενόχληση”, είπε ο ερευνητής L. Mark Carrier, του California State University, Dominguez Hills, ο οποίος μελετά τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στις ψυχολογικές διεργασίες. Οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν “ότι δεν υπάρχουν κάποια οφέλη όσον αφορά την καλύτερη κατανόηση της ταινίας ή το να αποκτήσει περισσότερο νόημα, στο βαθμό που μπορούμε να πούμε,” είπε ο Carrier. Ο Carrier παρουσίασε το έργο του την Κυριακή 7 Αυγούστου, στο ετήσιο συνέδριο του America Psychological Association. Το έργο δεν έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό.
Παίρνετε αυτό που πληρώνετε;
Ο Carrier και οι συνεργάτες του έβαλαν 400 φοιτητές να παρακολουθήσουν μία από τις τρεις ταινίες είτε σε 2-D ή 3-D: “H Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”, “Τιτανομαχία” ή “Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας”. Μετά την προβολή της ταινίας, οι συμμετέχοντες πήγαν στο σπίτι για να ολοκληρώσουν μια online έρευνα. Τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν πόσο ρεαλιστική ήταν για αυτούς η ταινία και να αναφέρουν τα συναισθήματα και τις αισθήσεις που έζησαν, με επιλογή από μία λίστα με 60 λέξεις. Οι λέξεις κυμαίνονταν από ήπια συναισθήματα, όπως “απόλαυση”, έως πιο έντονα, συμπεριλαμβανομένης της “οργής” και του “θυμού”. Οι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν επίσης σχετικά με την υπόθεση της ταινίας.
Ο Carrier και οι συνεργάτες του έβαλαν 400 φοιτητές να παρακολουθήσουν μία από τις τρεις ταινίες είτε σε 2-D ή 3-D: “H Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”, “Τιτανομαχία” ή “Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας”. Μετά την προβολή της ταινίας, οι συμμετέχοντες πήγαν στο σπίτι για να ολοκληρώσουν μια online έρευνα. Τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν πόσο ρεαλιστική ήταν για αυτούς η ταινία και να αναφέρουν τα συναισθήματα και τις αισθήσεις που έζησαν, με επιλογή από μία λίστα με 60 λέξεις. Οι λέξεις κυμαίνονταν από ήπια συναισθήματα, όπως “απόλαυση”, έως πιο έντονα, συμπεριλαμβανομένης της “οργής” και του “θυμού”. Οι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν επίσης σχετικά με την υπόθεση της ταινίας.
Η έρευνα έδειξε ότι καμία ομάδα δεν θυμήθηκε την ταινία καλύτερα από την άλλη. Έδειξε επίσης ότι οι παρατηρητές της 3-D ταινίας δεν αισθάνθηκαν να συμμετέχουν περισσότερο στον κόσμο της ταινίας, ούτε έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στην ταινία ή έζησαν πιο έντονα συναισθήματα.
Συμπεράσματα για την εκπαίδευση
Οι ερευνητές έμειναν έκπληκτοι από τα αποτελέσματα. “Πολλοί από εμάς πίστευαν ότι οι 3-D ταινίες είναι τόσο μοδάτες, άρα πρέπει να κάνουν κάτι”, είπε ο Carrier. Πιστεύεται ότι οι 3-D ταινίες ή τα εικονικά περιβάλλοντα ενισχύουν τη μάθηση και τη μνήμη. Μια υπόθεση είναι ότι ένα 3-D περιβάλλον είναι πιο συναρπαστικό, ιδιαίτερα για τα παιδιά, και αυτός ο ενθουσιασμός μπορεί να μεταφραστεί σε αυξημένο ενδιαφέρον και κίνητρο για να μάθουν, δήλωσε ο Carrier.
Οι ερευνητές έμειναν έκπληκτοι από τα αποτελέσματα. “Πολλοί από εμάς πίστευαν ότι οι 3-D ταινίες είναι τόσο μοδάτες, άρα πρέπει να κάνουν κάτι”, είπε ο Carrier. Πιστεύεται ότι οι 3-D ταινίες ή τα εικονικά περιβάλλοντα ενισχύουν τη μάθηση και τη μνήμη. Μια υπόθεση είναι ότι ένα 3-D περιβάλλον είναι πιο συναρπαστικό, ιδιαίτερα για τα παιδιά, και αυτός ο ενθουσιασμός μπορεί να μεταφραστεί σε αυξημένο ενδιαφέρον και κίνητρο για να μάθουν, δήλωσε ο Carrier.
Ορισμένες εταιρείες που έχουν χτίσει εικονικά περιβάλλοντα, ωθούν τη χρήση τους για την εκπαίδευση. “Δεν φαίνεται να ενισχύουν τη μνήμη μας καθόλου,” είπε ο Carrier. “Αυτό είναι ένα ατυχές συμπέρασμα.” Ο Carrier και οι συνεργάτες του συνεχίζουν να αναλύουν τα δεδομένα τους για να κατανοήσουν περαιτέρω τον αντίκτυπο της 3-D κινηματογραφικής εμπειρίας στα συναισθήματα των συμμετεχόντων.
livescience.com
