Οι εξεγέρσεις, τα επεισόδια, οι καταστροφές αλλά και η βίαιη καταστολή δεν είναι φαινόμενο μόνον του σύγχρονου ελληνικού κόσμου.
Οι Έλληνες σε οποιοδήποτε σημείο της ιστορίας τους, κάτω από οποιοδήποτε ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο και εάν βρίσκονταν, έβρισκαν τους τρόπους να εκφράζουν την αγανάκτισή τους, με τον όποιο κυβερνητικό χειρισμό δεν ενέκριναν.
Έτσι, πριν από 1480 χρόνια ξέσπασε μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις που γνώρισε ο ελληνικός κόσμος, δηλαδή η Στάση του Νίκα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) ήταν ο Ιουστινιανός (από το 527 μ.Χ.).
«Σύνδεσμοι φιλάθλων ιπποδρομιών»
Στα χρόνια εκείνα, όπου δεν υπήρχαν δημοκρατικοί θεσμοί στην βυζαντινή αυτή κοινωνία, αλλά και ούτε η ευκολία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ένας από τους πιο διαδεδομένους τρόπους προκειμένου οι πολίτες της Κωνσταντινούπολης να εκφράσουν τις απόψεις τους αλλά και να συζητήσουν με πολύ κόσμο για τα προβλήματα που ταλάνιζαν την τότε κοινωνία ήταν τα αθλητικά δρώμενα, με πιο διαδεδομένες να είναι οι ιπποδρομίες.
Όμως οι φίλαθλοι δεν παρευρίσκονταν ανοργάνωτοι στις ιπποδρομίες. Οι Βυζαντινοί λαμβάνοντας το άθλημα αυτό ως κληρονομιά από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έλαβαν μαζί και την οργάνωσή τους, βάσει της οποίας υπήρχαν και σύνδεσμοι φιλάθλων, οι οποίοι είχαν εξελιχθεί σε βασικούς πόλους της κοινωνίας, έχοντας μέχρι και την δύναμη να επηρεάσουν και τις πολιτικές εξελίξεις.
Στις ιπποδρομίες της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν 4 ομάδες, οι Βένετοι (Γαλάζιοι), οι Κόκκινοι (Ρούσσοι), οι Πράσινοι και οι Λευκοί, οι οποίες είχαν και τους «οργανωμένους οπαδούς» τους. Ωστόσο την περίοδο του Ιουστινιανού οι μεγαλύτερες ομάδες που είχαν την μερίδα του λέοντος από άποψη απήχησης στον λαό, αλλά και την δυνατότητα να επηρεάσουν τα άνωθεν πολιτικά κλιμάκια της αυτοκρατορίας ήταν οι Βένετοι και οι Πράσινοι. Όπως ήταν φυσικό και οι εκάστοτε αυτοκράτορες υποστήριζαν την ομάδα της αρεσκείας τους, έτσι και ο Ιουστινιανός ο οποίος τουλάχιστον μέχρι την Στάση υποστήριζε τους Βένετους.
«Τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν!»
Οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού έκαναν πολύ κόσμο να «αγανακτίσει», με αρκετούς συγκλητικούς να δράττονται της ευκαιρίας επειδή είδαν τα δικαιώματά των περισσότερων ευγενών να ψαλιδίζονται. Έτσι, παίρνοντας με το μέρος τους οπαδούς των Πρασίνων και των Βένετων, τους οποίους λέγεται πως προμήθευσαν με όπλα, ξεκίνησαν μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις.
Το πλήθος των στασιαστών ξεχύθηκε στην πόλη και για ημέρες κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν φωνάζοντας ένα μόνο σύνθημα. «Νίκα, Νίκα»! Το σύνθημα αυτό ήταν δημοφιλές επειδή ήταν και η ιαχή που έκανε τον Ιππόδρομο να τρέμει κατά την διάρκεια των αγώνων. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων σχεδόν η μισή Πόλη κάηκε ενώ σημειώθηκαν ζημιές ακόμη και στον, όχι όπως τον ξέρουμε σήμερα, ναό της Αγίας Σοφίας. Οι στασιαστές εκτιμώντας πως η εξέγερσή τους θα φέρει αποτέλεσμα έστεψαν μάλιστα και νέο αυτοκράτορα τον Υπάτιο, ανηψιό του Αυτοκράτορα Αναστασίου Α', τον οποίον και έβαλαν να καθήσει στην αυτοκρατορική θέση στον Ιππόδρομο.
Ο Ιουστινιανός βλέποντας την έκταση που έλαβαν τα γεγονότα αποφάσισε αρχικά να εγκαταλείψει την Πόλη, πράγμα που δεν έκανε όμως μετά από παρότρυνση της συζύγου του της Θεοδώρας.
«Καταστολή πάση θυσία»
Τελικά διέταξε τους στρατηγούς Βελισάριο και Μούνδο να καταστείλουν την εξέγερση με κάθε τρόπο, πράγμα και που έκαναν. Δωροδοκώντας τους ηγέτες των εξεγερμένων δημιουργήθηκαν έριδες και διαφωνίες μεταξύ του πλήθους. Εν τέλει οι εξεγερθέντες εγκλωβίστηκαν στον Ιππόδρομο, όπου και κυριολεκτικά σφαγιάστηκαν μέχρις ενός.
Ο σύγχρονος του Ιουστινιανού, ιστορικός Προκόπιος, στο βιβλίο του «Η ιστορία των Πολέμων», μας διηγείται πως ο αριθμός των σφαγιασθέντων έφτασε τους 35.000. Τέλος ο Ιουστινιανός μετά από αυτήν του την «επιτυχία» για να εδραιώσει την κυριαρχία του, διέταξε την εκτέλεση του Υπατίου αλλά και όλων των ευγενών και συγκλητικών που υποστήριξαν την Στάση του Νίκα, και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν.
