Γνωρίζουμε όλοι μας το νέφος από μια πυρηνική έκρηξη, αλλά πώς γίνεται μια υπόγεια έκρηξη;

Όταν εκρήγνυται η ατομική βόμβα δημιουργείται μια τεράστια πίεση και μια υπερβολική θερμότητα που επηρεάζουν το γύρω πέτρωμα. Η πύρινη σφαίρα που σχηματίζεται προκαλεί κατά πρώτο λόγο την εξαέρωση του γύρω πετρώματος, δημιουργώντας έτσι μια οπή σφαιρικού σχήματος που περιβάλλεται από μια στρώση λιωμένης πέτρας.
Όταν εξαφανίζεται η πύρινη σφαίρα καταρρέει και ο λάκκος, αλλά συχνά υπάρχει στον πυθμένα του μια λίμνη λιωμένης πέτρας που αργότερα στερεοποιείται. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που σχεδόν δεν το βλέπει κανείς γιατί η λίμνη θάβεται κάτω από τόνους κατακρημνιζόμενων πετρωμάτων.
Αυτός ο ισχυρά ραδιενεργός σωρός μεγάλων και μικρών λίθινων όγκων γεμίζει το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού λάκκου. Αν το φρέαρ δεν είναι αρκετά βαθύ, οι ανώτερες στρώσεις καταρρέουν μέσα και σχηματίζεται ένας κρατήρας στην επιφάνεια του εδάφους.
Ωστόσο, αυτή είναι μια κατάσταση που προσπαθεί κανείς να αποφύγει γιατί η ύπαρξη κρατήρα σημαίνει ότι μπορεί να διαρρεύσει ραδιενεργό υλικό στην ατμόσφαιρα. Παρ’ όλα αυτά, είναι γνωστά αρκετά παραδείγματα τέτοιων κρατήρων μετά από υπόγειες δοκιμαστικές εκρήξεις.
Απ’ όσο γνωρίζουμε, οι υπόγειες δοκιμές δεν έχουν γίνει ποτέ αιτία πρόκλησης σεισμών, αλλά καταγράφεται συχνά ένας «μετασεισμός» ο οποίος θεωρείται ότι δημιουργείται όταν ο λάκκος που έχει σχηματιστεί από την έκρηξη καταρρέει όλο και περισσότερο
science illustrated