παρουσία της χώρας τους στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, τότε «κάτι τρέχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Άσχετα με την άρνηση του Τζάγκερ στον Κάμερον τα πράγματα δείχνουν να είναι πολύ σοβαρά…
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που λαμβάνει χώρα από τις 25 έως τις 29 Ιανουαρίου στην Ελβετική πόλη Νταβός, μοιάζει να είναι από τα πιο ενδιαφέροντα των τελευταίων χρόνων.
Κοινό σημείο όλων των ηγετών που παρευρίσκονται στη διάσημη πλέον συνάντηση της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ αποτελεί η ανησυχία για όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο.
Φαινόμενα όπως η «Αραβική Άνοιξη», οι «Αγανακτισμένοι» της Μαδρίτης, της Αθήνας και της Γουόλ Στριτ, οι μεγάλες διαδηλώσεις στη Ρωσία και το Ισραήλ έχουν καταθορυβήσει τους «ισχυρούς του κόσμου».
Ο πρόεδρος του Φόρουμ, Κλάους Σουάμπ, εμφανίστηκε «αγανακτισμένος» δηλώνοντας ότι «ο καπιταλισμός στην παρούσα μορφή του δεν ταιριάζει πλέον στον κόσμο που μας περιβάλλει» και πρόσθεσε «Δεν κατορθώσαμε να αντλήσουμε διδάγματα από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2009».
Σύμφωνα με το άρθρο του JackEwingστην InternationalHeraldTribuneπου αναδημοσιεύτηκε από την «Καθημερινή», η περίοδος που διανύουμε έχει αναλογίες με το 1989 και την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο αρθρογράφος μάλιστα με αφορμή τις εξεγέρσεις στο Μαγκρέμπ και τη Μέση Ανατολή φθάνει σε μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση ότι «η ανωτερότητα της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας δεν είναι πλέον τόσο προφανής».
Στη σχέση παγκόσμιας οικονομικής δύναμης και δημοκρατίας οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει, αφού σε δύο από τις πιο ανερχόμενες οικονομίες του κόσμου, την Κίνα και το Βιετνάμ, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες καταπατώνται.
Η δημοκρατία παγκοσμίως έχασε έδαφος το 2011 και πολλές χώρες που φαίνονται δημοκρατικές είναι τελικά κατ’ επίφαση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι χώρες όπως η Τουρκία, η Ουκρανία και η Νότια Αφρική όπου οι πολιτικές ελευθερίες έχουν διαβρωθεί ενώ στην Ουγγαρία, σύμβολο αντίστασης κατά της Σοβιετικής κυριαρχίας μετά την εξέγερση του 1956, ο πρωθυπουργός, Βίκτορ Όρμπαν, κατηγορείται ότι εκμεταλλεύθηκε τη συντριπτική του πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και αναθεώρησε το σύνταγμα προς μια βαθιά συντηρητική και αντιδημοκρατική κατεύθυνση.
Το θεωρητικό και πρακτικό πολιτικό αδιέξοδο είναι εμφανές από την έλλειψη προτάσεων για έξοδο από την παγκόσμια οικονομική και πολιτική κρίση και από την εμμονή στην αλυσιτελή μέθοδο του «κρυψίματος της σκόνης κάτω από το χαλί»...
epikaira.gr
