Στην αρχή υπήρχαν τα τατουάζ. Η «δερματοστιξία» όπως λέγεται στα Ελληνικά, η μόνιμη δηλαδή διακόσμηση του σώματος είναι συνήθεια πάρα πολύ παλιά και στην αρχή είχε εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο από ότι σήμερα…
Ο όρος τατουάζ καταρχάς προέρχεται από τη λέξη «τατάου», η οποία στη γλώσσα των αυτοχθόνων της Ταϊτής σημαίνει συνήθεια. Πράγματι, διάφορες φυλές, στο παρελθόν, έκαναν τατουάζ στο σώμα τους, κατά τη διάρκεια τελετών μύησης, προκειμένου να δείξουν ότι το άτομο ήταν ώριμο πλέον για την κοινωνική ζωή ή για να το διακρίνουν από τις άλλες φυλές ή για να το τιμήσουν. Έτσι, με βελόνες από σκληρό αγκάθι ψαριού ή από κόκαλο και με τη βοήθεια ενός σφυριού, τρυπούσαν το δέρμα και εισήγαγαν σε αυτό τη χρωστική ουσία.
Στη συνέχεια και περί το 1891, ο Σάμιουελ Ο’ Ράιλυ κατασκεύασε την πρώτη ηλεκτρική μηχανή για τη χάραξη τατουάζ, έχοντας ως βάση ηλεκτρικό εργαλείο το οποίο τρυπούσε χαρτί με μια βελόνα. Αρκετά αργότερα, άρχισε να χρησιμοποιείτε και το laser.
Η αφαίρεση ενός τατουάζ, αποτελεί μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού όπως έχει αποδειχθεί ακόμα και αυτοί που κάνουν τα λεγόμενα «ημι-μόνιμα» τατουάζ, δεν απαλλάσσονται από αυτά έπειτα από πέντε ή έξι χρόνια, όπως τους έχουν υποσχεθεί. Όταν πας να κάνεις τατουάζ πρέπει να ξέρεις γιατί το κάνεις, έτσι ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να μετανιώσεις μετά. Έχω δει να μένουν απαίσια σημάδια σε ανθρώπους που έκαναν λέιζερ, για να απαλλαγούν από το τατουάζ τους. Καλό θα ήταν να φροντίζει κάποιος να κάνει τατουάζ σε σημεία του σώματός του που μπορεί να τα κρύψει. Κανείς δεν ξέρει σε τι είδους εργασιακό περιβάλλον, για παράδειγμα, μπορεί να βρεθεί κάποιος έπειτα από χρόνια και πώς θα τον αντιμετωπίσουν εξαιτίας του τατουάζ του.
Έπειτα, έγιναν της μόδας τα Scarification, ή τροποποίηση σώματος
Το Scarification έχει χρησιμοποιηθεί για πολλούς λόγους σε πολλούς διαφορετικούς πολιτισμούς στη διάρκεια της ιστορίας: σαν ιεροτελεστία μετάβασης σε συγκεκριμένο στάδιο ζωής και ωριμότητας, σαν ένδειξη συναισθηματικής κατάστασης, σαν μαρκάρισμα ιδιοκτησίας στις εποχές της σκλαβιάς, σαν σημάδεμα τέλεσης εγκλήματος, σαν σύμβολο συμμετοχής σε συγκεκριμένη ομάδα ή αδελφότητα, σαν θρησκευτικό σύμβολο και άλλα.
Γενικά γίνεται με δυο τρόπους: με κόψιμο του δέρματος με χειρουργικές λεπίδες ή με γδάρσιμο του δέρματος. Στο scarification είναι σημαντικό να ξέρουμε πως το σώμα είναι αυτό που δημιουργεί το σχέδιο και όχι ο «καλλιτέχνης». Δεν υπάρχει τεχνική ή σχέδιο που να μπορεί να εφαρμοστεί με την ίδια επιτυχία σε όλους, τα αποτελέσματα είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης του σώματος στις τομές και τον τρόπο επούλωσης των τραυμάτων.
Σε αντίθεση με τα τατουάζ των οποίων η αφαίρεση είναι εφικτή υπό προϋποθέσεις, στην περίπτωση του scarification κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο με πλαστική επέμβαση, κάτικαθόλου φτηνό, καθόλου ακίνδυνο, καθόλου σίγουρο! Ένα τατουάζ μπορείς να το κάνεις και για την πλάκα σου, την τροποποίηση σώματος όμως θα την έχεις μαζί σου για πάντα, με ότι σημαίνει αυτό.
Εν κατακλείδι λοιπόν, βλέποντας εικόνες σαν τις παρακάτω, δεν ξέρω, τι είναι τελικά αυτό το πράγμα: Τέχνη ή Αρρώστια;
youcoufme.gr
