Γράφει ο Μιχάλης Ψαράκης
ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΙΚΟ
ΔΑΝΕΙΟ
Οι αξιώσεις του ελληνικού κράτους
απέναντι στη Γερμανία ανέρχονται σύμφωνα με εκτιμήσεις στο ποσό των 162 δις
ευρώ. Σημαντική είναι η διάκριση του ποσού αυτού σε δύο κατηγορίες. Στις
πολεμικές επανορθώσεις και στο κατοχικό δάνειο. Το ύψος των πολεμικών επανορθώσεων
ανέρχεται στα 108 δις ευρώ και αφορά τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα κατά
την περίοδο της κατοχής.
Το αντίστοιχο ύψος του κατοχικού δανείου
ανέρχεται στα 54 δις ευρώ και αφορά τη συντήρηση των δυνάμεων κατοχής στην
Ελλάδα που επιβλήθηκε από τους κατακτητές. Στις 14 Μαρτίου 1942, αποφασίζονται
στη Ρώμη μεταξύ εμπειρογνωμόνων Ιταλίας και Γερμανίας τα εξής:
·
Η
Ελληνική Κυβέρνηση υποχρεώνεται να καταβάλει στις δύο δυνάμεις κατοχής, και σε
ίσο μερίδιο, το ποσό του 1,5 δις δραχμών ανά μήνα.
·
Οι
πέραν του ποσού αυτού αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος θα χρεώνονται στις
κυβερνήσεις Ιταλίας και Γερμανίας σε δραχμές και θα είναι άτοκες.
·
Η
επιστροφή αυτών των πέραν του 1,5 δις δραχμών ποσών θα γίνει αργότερα.
Το συνολικό βάρος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, ως ποσοστό
του ΑΕΠ, για την περίοδο 1941-1942 αντιστοιχούσε στο 113,7%, ενώ το αντίστοιχο
ποσοστό για άλλες χώρες όπως Νορβηγία, Βέλγιο και Ολλανδία ήταν 69%, 24% και
18% αντίστοιχα.
Η παραίτηση της Ελλάδας
από τις αποζημιώσεις το 1958 από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή δεν έχουν
αποδειχτεί και το επιχείρημα αυτό για την μη καταβολή των αποζημιώσεων έχει
εγκαταλειφθεί. Ουσιαστικά οποιοδήποτε επιχείρημα έχει προβληθεί κατά καιρούς
από την Γερμανική πλευρά έχει καταρριφθεί και αυτό το οποίο επιβάλλεται είναι η
ισχυρή πολιτική βούληση εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης για τη διεκδίκηση
των δικαιωμάτων μας.
Αντιθέτως αυτό που
παρατηρείται είναι μια προκλητικά παθητική στάση όσον αφορά το συγκεκριμένο
θέμα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο «Σκοτεινό
κεφάλαιο» του Gerd Hoehler, ανταποκριτή της Frankfurter Rundschau στην Αθήνα το 1995: «Λίγοι λαοί της
Ευρώπης υπέφεραν κάτω από τη Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλληνες. Όμως οι Έλληνες
ήταν οι πρώτοι που, μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας, έτειναν χείρα
φιλίας προς τους Γερμανούς. Δίστομο, Καλάβρυτα, Καισαριανή, όπως και να
ονομάζονται οι διάφοροι τόποι, ο Γερμανός πολίτης όταν επισκέπτεται αυτά τα
μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας αισθάνεται ντροπή μπροστά στη συμφιλιωτική
διάθεση των Ελλήνων.»
Posted in: Αρθρα