Ελάτε φτωχοί μου άνθρωποι πιο κοντά
Να δείτε το πρόσωπο της εξουσίας πόσο στρουμπουλό είναι
Ντ.Σιώτης, «Φτωχοί μου άνθρωποι»
Άνθρωποι-σκιές πεθαίνουν από το κρύο
στους δρόμους των αστέγων Άνθρωποι – αρουραίοι πνίγονται στα πλημμυρισμένα υπόγεια Άνθρωποι – κουρέλια τρυπούν το τελευταίο όνειρό τους με μολυσμένη βελόνα. Άνθρωποι – τσακισμένοι/γονατισμένοι από τα βάσανα ζητιανεύουν στο δρόμο ψωμί και περηφάνια. Άνθρωποι – πολιτικοίκλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα των άλλων (και δεν ντρέπονται). Άνθρωποι – διανοούμενοι βρίσκουν όλη αυτή την κατάσταση κατώτερη των υψηλόφρονων αναζητήσεών τους (και σιωπούν). Άνθρωποι – Ηγέτες έχουν εγκλωβισθεί στον αστερισμό του «Υ» (υπερεξουσίας, υπεροψίας, Ύβρις) (και δεν συμπάσχουν).
Τελικά ποιος είναι ο άγιος και ποιος ο διάβολος σ’αυτή τη χώρα;
