Έτσι ξεκινά σημερινό δημοσίευμα του Global Post, θέλοντας να δείξει πως ακόμη και σε δύσκολους καιρούς η Έλληνες δεν χάνουν το χιούμορ τους και αντιδρούν μέσω της τέχνης. Ένας Έλληνας, λοιπόν, ένας Πορτογάλος και ένας Ισπανός ρωτάνε τον Θεό πότε θα αποπληρωθεί το χρέος των χωρών τους. Ο Θεός απαντά: «Σε 100 χρόνια για την Πορτογαλία και σε 150 για την Ισπανία». Απογοητευμένοι του λένε: «Μα μέχρι τότε θα έχουμε πεθάνει». Όταν έρχεται η σειρά του Έλληνα να ρωτήσει για το δικό μας χρέος, ο Θεός του απαντά: «Δεν ξέρω. Μέχρι τότε θα έχω πεθάνει εγώ». «Μπορεί οι Έλληνες να δηλώνουν ανοιχτά ότι έχουν ελάχιστη ως καθόλου αισιοδοξία για τα μέλλον, όμως το χιούμορ αφθονεί. Με την ύφεση να έχει μπει στον τρίτο χρόνο, το χιούμορ και η τέχνη στους δρόμους έχουν γίνει μηχανισμοί για την αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας και του χάους της ελληνικής πολιτικής. Μέσα από καρτούν, γράφιτι στους τοίχους και ανέκδοτα, οι Έλληνες γελάνε με την θλίψη», αναφέρει το άρθρο. «Υπάρχει ένας στίχος σε ένα πολύ γνωστό ελληνικό τραγούδι που λέει «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά» και αυτό φαίνεται να συμβαίνει στην Αθήνα αυτές τις μέρες. Δύο τετράγωνα από την κεντρική πλατεία, υπάρχει ένα κτίριο με μια μεγάλη τοιχογραφία που παρουσιάζει δύο χέρια ενωμένα σε θέση προσευχής, ενώ από κάτω κείτονται αναίσθητοι τοξικομανείς».
mediagate.gr
