Η Κυριακή 12 Φλεβάρη θα μπορούσε να είναι μια ακόμη μέρα σε αυτή την ακολουθία. Όμως δεν ήταν έτσι. Αν το Σύνταγμα το καλοκαίρι ανέδειξε το ζήτημα του ποιος αποφασίζει και για ποιον, στρεφόμενο έτσι ενάντια στην κυβέρνηση και στο κοινοβούλιο, την Κυριακή είχαμε ρήξη με όλο το κατεστημένο, το οποίο συντηρεί, στηρίζει και εν τέλει αναπαράγει ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα, αποτυχημένο, καταστροφικό, και ανεπιθύμητο.
Η συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, και κυρίως η συγκρουσιακότητα, αποφασιστικότητα και επιμονή που επέδειξαν χιλιάδες κόσμου απέναντι στην κρατική τρομοκρατική επίθεση, έδειξε ότι έχουμε περάσει σε μια νέα φάση της κοινωνικής πάλης όπου η διαμαρτυρία δίνει τη θέση της σε μια πιο επιθετική και αποφασιστική στάση.
Η δολοφονική επίθεση της αστυνομίας με ξύλο, συλλήψεις και δακρυγόνα στο συγκεντρωμένο πλήθος προκάλεσε τη δυναμική του αντίδραση. Δεν μπόρεσαν, επί ώρες, να διαλύσουν τον κόσμο, αντιμετωπίζοντας μια εξαιρετικά μαζική και εκτεταμένη λαϊκή αντι-βία.
Ξεχωριστή θέση στον εσμό που μας κυβερνά φιλοδοξεί να έχει ο δήμαρχος Καμίνης, δήμαρχος των ΜΑΤ, των ρατσιστικών πογκρόμ, της κοινωνικής αναλγησίας, ο οποίος έσπευσε να δικαιολογήσει το ρόλο του ως ...συνήγορος της εξουσίας στέλνοντας να συλλάβουν και κάνοντας μήνυση στους καταληψίες του δημαρχείου της Αθήνας.
Η απροκάλυπτη προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ και από όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, η τρομοκρατία στην οποία επιδόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, παρουσιάζοντας την “βιβλική καταστροφή” που θα μας περίμενε αν δεν υπογράφαμε, ενέτειναν αντί να σιγάσουν την λαϊκή οργή. Η εξόφθαλμη απόκρυψη της μαζικότητας της συγκέντρωσης και τα γκαιπελίστικα ψέμματά τους για τα επεισόδια και το κάψιμο κτιρίων, διέλυσαν και την τελευταία ψευδαίσθηση περί ενημέρωσης και έδειξαν ξεκάθαρα ότι αποτελούν οργανικό μέρος της κυριαρχίας.
Όσοι έσπευσαν να αντιμετωπίσουν τη μαζική λαϊκή οργή με όρους “προβοκατορολογίας”, όπως και το Δεκέμβρη του 2008, είτε στηρίζουν και αναπαράγουν απροκάλυπτα την κυβερνητική επιχειρηματολγία, είτε προσπαθούν να κρύψουν τις δικές τους ανεπάρκειες και την απόσταση που τους χωρίζει από την πραγματική κοινωνική κίνηση και τις απιτήσεις της. Σε κάθε περίπτωση, συνδράμουν με τον τρόπο τους στο βασικό ζητούμενο του καθεστώτος που είναι η “επιστροφή στην ομαλότητα”, είτε διαμέσου των εκλογικών αυταπατών, είτε διαμέσου των συνηθισμένων “συντεταγμένων” λιτανειών -παρελάσεων. Ήδη, ο παραμορφωτικός και υποκριτικός εστιασμός στις καταστροφές που προκάλεσαν οι δήθεν προβοκατόρες, προλειαίνει το έδαφος για ακόμη πιο σκληρή καταστολή και περαιτέρω περιστολή δικαιωμάτων, στοχεύοντας όσους αντιδρούν.
Τα 199 “ναι” δεν μπορούν να επισκιάσουν τα εκατομμύρια “όχι” που ακούστηκαν την Κυριακή. Εμείς δεν υπογράψαμε, και γι' αυτό το λόγο συνεχίζουμε. Όμως, δεν αρκούν οι “Κυριακές”. Αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα σημαίνει να αναπτυχθούν και να διαχυθούν οι μορφές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης στους χώρους εργασίας, οι καταλήψεις δημοσίων και κυβερνητικών κτηρίων, το μπλοκάρισμα της καπιταλιστικής παραγωγής και κατανάλωσης, οι οριζόντιες αντιιεραρχικές συνελεύσεις παντού, που θα κάνουν εφικτή την άμεση δημοκρατία και την αυτοθέσμιση.
Με συλλογικούς αδιαμεσολάβητους αγώνες, θα επανακτήσουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο που μας ανήκει.
Τώρα μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, είμαστε πολλοί, είναι λίγοι και ανεπιθύμητοι.
'Η αυτοί ή ΕΜΕΙΣ!
Απελευθέρωση και παύση κάθε δίωξης των συλληφθέντων στις κινητοποιήσεις.
Αθώωση στους συλληφθέντες της κατάληψης του δημαρχείου Αθηνών.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 19/2 ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ
Απελευθέρωση και παύση κάθε δίωξης των συλληφθέντων στις κινητοποιήσεις.
Αθώωση στους συλληφθέντες της κατάληψης του δημαρχείου Αθηνών.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 19/2 ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ
πηγή: εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
Posted in: Κινητοποιήσεις