Μικρό κείμενο σχετικά με τα κυριακατικα γεγονότα,
του Βασίλη Ρόγγα
Η Κυριακή είναι η ημέρα διαμαρτυρίας. Οι άνθρωποι μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους γιατί δε δουλεύουν ενώ τα μαγαζιά είναι κλειστά. Ο κόσμος δε νοιάζεται για τα καλέσματα της πουλημένης ΓΣΕΕ ή του υπερκομματικοποιημένου ΠΑΜΕ. Οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε κομματικά, αναρχικά ή συνδικαλιστικά μπλοκ. Προτιμούν να είναι με την παρέα τους. Δε χρειάζονται πάντα χιλιάδες αφίσες, ντουντούκες κλπ. Ο κόσμος έχει αποδράσει από το παραδοσιακό. Και ευτυχώς.
Την Κυριακή ο όγκος των πολιτών ήταν απέραντος. Καταγράφω αυτά που είδα και αυτά που μου μεταφέρθηκαν από αξιόπιστους πληροφορητές. Ο κόσμος είχε γεμίσει τρεις πλατείες: Σύνταγμα, Ομόνοια και Μοναστηράκι. Τρεις τεράστιους δρόμους: Σταδίου, Πανεπιστημίου και Ακαδημίας. Και όλοι οι κάθετοι τους μαζί με τη Σόλωνος. Η Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι το Χίλτον και η Αμαλίας μέχρι τη Συγγρού ήταν πήχτρα. Όλοι οι κάθετοι και οριζόντιοι δρόμοι από Μοναστηράκι μέχρι Σύνταγμα, ότι ορίζεται ως ιστορικό τρίγωνο και μέχρι τη Μητροπόλεως είχαν πολύ πυκνές γραμμές κόσμου. Φυσικά όλες οι ενδιάμεσες πλατείες (Κοραή, Κλαυθμώνος κλπ) ήταν εντελώς γεμάτες. Δε ξέρω πόσος είναι αυτός ο κόσμος. Εικάζω πολύ παραπάνω από 600.000.
Από τον Αγ. Αντώνη, το Αιγάλεω και τη Ν. Ιωνία που έχω εικόνα, τα τρένα έφευγαν βαρυφορτωμένα. Ο πολύς κόσμος κατέβαινε στην Ομόνοια, προσπερνούσε το ΠΑΜΕ κατευθείαν -παρόλη την προσπάθεια των κκεδων να παίξουμε τέτρις μέχρι να βγούμε από κει- και απλωνόταν όπου μπορούσε. Πάρα πολλά χαμόγελα στα τρένα, συγκίνηση, παλμός. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση κόσμου που έχω βρεθεί ποτέ.
Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν αμέσως από το Σύνταγμα, περίπου στις πεντέ μισή. Ο κόσμος δεν έφευγε. Υπήρχε αποφασιστικότητα. Περίπου μια παραδοχή στα μυαλά όλων: «και γιατί να πάω σπίτι»;
Οι διαδηλωτές που συγκρούστηκαν ήταν πάρα πολλοί σε σχέση με τις άλλες φορές, αλλά παρέμειναν οικτρή μειοψηφία. Το ποιοτικά διαφορετικό στοιχείο είναι ότι οι πολλοί που δε συγκρούονταν αν δεν επικροτούσαν – και αυτό γινόταν τις περισσότερες φορές- ήταν με τη μεριά αυτών που συγκρούονταν. Κανένας δεν τόλμησε να πει ότι όσοι πετάνε πέτρες είναι προβοκάτορες. Οι αναρχικοί σχεδόν παντού χειροκροτούνταν.
Πάρα πολλοί άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας πετούσαν πέτρες, έσπαγαν τζαμαρίες κλπ. Παππούς μπροστά μου πέταγε πέτρες σε κατάστημα στη Βουκουρεστίου. Όταν καίγονταν κάποια τράπεζα οι διαδηλωτές αυθόρμητα ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα. Όταν τα ΜΑΤ πλησίαζαν ο κόσμος γιούχαρε και ορμούσε. Καμία αίσθηση κινδύνου. Πολύ κοντινός μου άνθρωπος, μη πολιτικοποιημένος, όρμηξε στα Ματ και το ασφυξιογόνο τον γονάτισε.
Στο Σύνταγμα μετά τις 8-9 πήραν μέρος στις συγκρούσεις οι πιο νέοι και οι πιο μάχιμοι, κυρίως χουλιγκανάκια από τις φτωχές περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Δεν το αναφέρω για να το απαξιώσω. Άλλωστε η αιγυπτιακή επανάσταση έγινε έχοντας front line τους οπαδούς. Τα παιδιά της Δυτικής Αθήνας (είδα κόσμο από Πετρούπολη, Περιστέρι) δεν μάσησαν καμία στιγμή.
Η Αστυνομία προσπάθησε να σκοτωθεί κόσμος. Από ασφυξία ή από ξύλο. Σε όλους τους δρόμους η συμπεριφορά τους ήταν εγκληματική. Όλοι και όλες φώναζαν ρυθμικά «μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι». Τα συνθήματα τα φώναζε ο κόσμος αυθόρμητα. Φαίνεται πως κατάλαβαν πολλά για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς το καλοκαίρι. Πρέπει να ρίχτηκαν τόνοι δακρυγόνα. Αρκετές διμοιρίες ξέμεναν και μέχρι να ανεφοδιαστούν γίνονταν χαμός.
Δεν υπήρχε πια φόβος στους πολλούς. Ο κόσμος ήθελε να μπει στη Βουλή. Ο κόσμος θέλει να εξεγερθεί. Με βία. Ή τουλάχιστον αυτό λέει. Αν το αντιεξουσιαστικό κομμάτι της διαδήλωσης κρατιόταν για μισή ώρα ακόμα μπορεί σήμερα να μιλούσαμε για μεγάλες ανατροπές.
Στην επόμενη διαδήλωση-ορόσημο οι πολλοί θα πάρουν πέτρες. Ή τελοσπάντων ακόμα περισσότεροι από ότι την Κυριακή. Και το επόμενο ραντεβού θα είναι σύντομα. Ας μην προστρέξουν κάποιοι να κάνουν τους υπερεπαναστάτες. Νογάει από μόνος του ο λαός. Επιτέλους.
υ.γ. 1: Τα ΜΜΕ γίνονται ΥΕΝΕΔ. Μια φωνή , ένα επιχείρημα, ίδια ένταση τρομοκρατίας. Το έχουν καταλάβει όλοι. Το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι ότι όλοι τους πήραν χαμπάρι. Και αυτό, το να είσαι ο γνωστός αναξιόπιστος, είναι μη αναστρέψιμο. Ταυτόχρονα, όλα τα δικά μας επιχειρήματα γίνονται –σχεδόν αυτόματα- αξιόπιστα. Περαιτέρω ανάλυση σε άλλο άρθρο.
υ.γ. 2: Οι ανακοινώσεις της Αριστεράς όταν αναφέρονται στις καταστροφές καλό θα ήταν να μην πλέκουν συνομωσιολογίες. Και αν το κάνουν να τεκμηριώνουν. Αλλιώς ας μην αναφέρονται καθόλου. Επίσης η πολιτική δια ανακοινώσεων τελείωσε.
υ.γ.3 Η Αριστερά να είναι στο δρόμο. Όπως ήταν και την Κυριακή και καλά έκανε. Γι’ αυτό οι άνθρωποι του συριζα περιστερίου κορνάρονταν από τα αυτοκίνητα όταν κατέβαιναν από την πλατεία Περιστερίου στον Αγ. Αντώνη. Επειδή ήταν έμπρακτα εκεί, μαζί με τους πολίτες και όχι αντί γι’αυτούς.
υ.γ 4: Είμαι με τα άκρα, λαϊκιστής, ναρόντνικος του 19ου αιώνα.
alterthess.gr
Posted in: Αρθρα