Γράφει ο Ιωάννης Παπαδόπουλος
Καλύτεροι όροι εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους [το οποίο, βέβαια, έχει κυριολεκτικά απογειωθεί, υπερβαίνοντας το 160%/ΑΕΠ]
+
Υφεσιακά οικονομικά μέτρα (τεράστιες δημοσιονομικές περικοπές που θα βυθίσουν τη χώρα ακόμα περισσότερο στο ολέθριο αποπληθωριστικό σπιράλ και θα διογκώσουν την ανεργία σε μη βιώσιμο ποσοστό)
+
Αφηρημένη έκθεση ιδεών για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς κανένα σοβαρό μηχανισμό διασφάλισης της εφαρμογής των μέτρων [που ούτως ή άλλως απαιτούν χρόνο για να αρχίσουν να αποδίδουν]
+
Απολύτως τίποτα (μηδέν) ως αναπτυξιακό εργαλείο ή, ακόμα λιγότερο (υπό του μηδενός) "Σχέδιο Μάρσαλ" [που είχαν ανακοινώσει με τυμπανοκρουσίες τον περασμένο Ιούλιο].
Ραντεβού τον Ιούνιο για άλλα "ισοδύναμα" μέτρα των στόχων που δε θα πιάνει η Ελλάδα. Σίγουρη στον ορίζοντα η άτακτη πτώχευση αν δεν αλλάξει ριζικά στο μεταξύ η κρατούσα γερμανική αντίληψη και συνεπακόλουθα, αν δεν αλλάξουν οι μακροοικονομικές παραδοχές, η συνολική θεώρηση και οι πολιτικές επιλογές για την ευρωζώνη.
Και αν ακόμα η Ελλάδα αποκτούσε, αύριο κιόλας (με το μαγικό ραβδί του Χάρυ Πότερ), το γερμανικό πολιτικό σύστημα και δημόσια διοίκηση, αντί γι'αυτά της κατάπτυστης Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας/Μεταπολίτευσης, δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω βραχυπρόθεσμα (εντός του 2012).
το διάβασα ΕΔΩ