Όλα κάποτε τελειώνουν. Οι διακοπές, τα λεφτά, η υπομονή… Μια λέξη που μας χαρακτηρίζει τόσο καιρό είναι η υπομονή. Μόνο που δε νικά ο υπομένων αλλά ο επιμένων. Έφτασε λοιπόν η στιγμή η υπομονή να γίνει
επιμονή και το σκύψιμο του κεφαλιού να αντικατασταθεί με το ύψωμα της γροθιάς και της φωνής σε όλα όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε μικροί και ανίκανοι.Έρχεται το κατ’ εξοχήν σημείο συνάντησης της αντίδρασης και της διαμαρτυρίας, η ΔΕΘ. Σε αυτό το πεδίο έκφρασης θα βρεθεί ο
ταξιτζής που βλέπει να χάνεται η αξία της άδειας του ταξί του, θα βρεθεί ο φοιτητής που χάνει ότι του έχει απομείνει από τη δημόσια παιδεία, θα βρεθεί ο άνεργος που ένας θεός ξέρει πως ζει ακόμα, θα βρεθούν παιδιά με ένα μάτσο πτυχία και 1Gb τραγούδια της ξενιτιάς από το Στέλιο, θα βρεθεί ο οργισμένος Έλληνας που βλέπει τον φραπέ του να γίνεται παλιά συνήθεια και το γύρο του να αποτελεί φαγητό μόνο του σαββατόβραδου, θα βρεθεί η «γριά» που τρελάθηκε που μόνο ο Ηρακλής την πλήρωσε για όλους ,θα βρεθεί ο διπλανός μας που βαρέθηκε να κάνει τόσα χρόνια το μαλάκα…
Ένα μωσαϊκό ανθρώπων που οι καταστάσεις τους έχουν δείξει ότι τα συμφέροντα είναι κοινά. Η απάντηση πρέπει να είναι κοινή. Κοινή και αποφασιστική. Ναι, κάναμε υπομονή γιατί περιμέναμε λύση για τη διαφθορά, περιμέναμε μείωση των κραυγαλέων μισθολογικών ανισοτήτων, περιμέναμε πράσινη ανάπτυξη, περιμέναμε αλλαγές. Αλλαγές είδαμε όμως μόνο στην τσέπη μας και τη ζωή μας.
Οι αλλαγές πρέπει να επιβληθούν από τη μάζα στην ελίτ της εξουσίας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να αποφασίσουμε ποιες θα είναι οι αλλαγές, ποιο το μέγεθος τους, και ποιοι θα πληγούν από αυτές περισσότερο.
Οι καταλήψεις των πανεπιστημίων δείχνουν το δρόμο. Το πιο δυναμικό και οργισμένο κομμάτι της κοινωνίας βρυχάται. Όχι μόνο οι γνωστοί «γραφικοί» της αριστεράς. Οι καταλήψεις ψηφίστηκαν παντού από τις πλειοψηφίες όπου εκτός από μέλη παρατάξεων βρέθηκαν πολλοί ανένταχτοι φοιτητές αποφασίζοντας για το μέλλον τους «ακαπέλωτα»…
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Θεσσαλονίκη. Ο ΟΣΕ πρέπει να γεμίσει με οργισμένα νιάτα και προδομένους μεσήλικες από όλη την Ελλάδα και να πλημμυρίσουν τους δρόμους γύρω από την Έκθεση για να δείξουμε ότι ακόμα υπάρχουμε.
«Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε
Και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε»
Σ.Καζαντζίδης
επιμέλεια:Στάθης
Posted in: Αρθρα