Πολλοί από εμάς θυμόμαστε περιστατικά αισχρής κερδοσκοπίας τον πρώτο καιρό της μετάβασης από το ένα νόμισμα στο άλλο με συνέπεια τα μπουκαλάκια των 2€ και 3€ κάτω από την Ακρόπολη. Σε εκείνο το χρονικό σημείο και ενώ η ακρίβεια ήταν το νούμερο 1 πρόβλημα της εποχής η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει πλαφόν σε δύο συγκεκριμένα ήδη, στο νερό και στα αναψυκτικά.
Είναι αυτονόητο στην οικονομική λογική ότι όταν θέσεις μία ανώτατη τιμή σε ένα προϊόν, π.χ. 0,50€ οι επιχειρηματίες θα το πουλήσουν ακριβώς τόσο. Δεν ξέρουμε αν ήταν εντελώς σωστό αυτό το μέτρο παρέμβασης στην τιμή γιατί δεν είναι σίγουρο σε ποιο ύψος θα έφτανε η τιμή λόγω ανταγωνισμού. Πρόσφατα παραδείγματα για μένα είναι κυλικεία πανεπιστημίων 0,40€ και αλυσίδα ταχυφαγείων στη Θεσσαλονίκη 0,20€(!) το μπουκαλάκι νερό.
Το δεύτερο γεγονός που ποτέ δεν παραξένεψε κανέναν είναι ότι πλαφόν μπήκε και στο μικρό κουτάκι αναψυκτικού ίσο με 0,65€, δηλαδή 15 λεπτά ψηλότερα από το νερό. Κάτι όμως δεν πάει καλά εδώ. 10 χρόνια μετά στα σούπερ μάρκετ το αναψυκτικό δεν έχει περάσει τα 0,60€ ενώ το μπουκαλάκι νερό αρνείται πεισματικά να ξεπεράσει τα 0,20€. Και μιλάμε πάντα για επώνυμα προϊόντα… Το πλαφόν στην τιμή του αναψυκτικού εδώ και καιρό έχει καταργηθεί αλλά του νερού όχι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αυτή η υπεράσπιση του ΕΥΡΩ από τη μεριά μου γίνεται στα πλαίσια της μεγάλης συζήτησης για την επιστροφή της δραχμής που θα μας σώσει …επιτέλους από το κακό ευρώ. Καλό είναι ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να αναλύεται από σοβαρούς ανθρώπους με σοβαρά επιχειρήματα υπεράσπισης του ενός ή του άλλου νομίσματος και όχι να αφεθεί σε ανώριμες προτάσεις γιατί αύριο το νερό δε θα κάνει 50δρχ αλλά 300δρχ και θα αργήσουμε πολύ να επιστρέψουμε στο 2000…
Posted in: Αρθρα