Λοιπόν, για να δούμε την ιταλική επίθεση το 1940 με τα σημερινά δεδομένα.
Οι Ιταλοί δίνουν τελεσίγραφο στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά, ο Μεταξάς λέει στον Ιταλό πρεσβευτή «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο» και γίνεται επιστράτευση.
Μαθαίνει ο Μήτσος πως πρέπει να πάει στα σύνορα να πολεμήσει για την πατρίδα και λέει «Τι λέτε, ρε μαλάκες, που θα πάω εγώ να πολεμήσω τους Ιταλούς μαζί με τον Γιάννη που είναι κομμουνιστής;».
Ο Γιάννης, από τη μεριά του, λέει «Σιγά μην πάω να πολεμήσω μαζί με τον Μήτσο που είναι αναρχικός. Αφού εγώ είμαι πιο αριστερός απ’ αυτόν».
Ο Πέτρος λέει «Είναι ποτέ δυνατόν να πάω εγώ ο τροτσκιστής να πολεμήσω μαζί με τους δεξιούς;».
Ο Νίκος λέει «Ρε δεν γαμιόμαστε που θα πάω εγώ ο βασιλόφρων να πολεμήσω παρέα με τους αναρχοκομουνιστές;».
Ο Μιχάλης –που είναι και πιο κοσμοπολίτης- λέει «Είναι τρελός όποιος πιστεύει πως θα πάω εγώ να πολεμήσω μαζί με τον Σταμάτη που είναι εθνικιστής και ρατσιστής».
Κανείς δεν θα πήγαινε να πολεμήσει, οι Ιταλοί θα είχαν καταλάβει την Ελλάδα με περίπατο και –να σου πω και κάτι;- μπορεί να ήταν και καλύτερα, αφού, ίσως, να αποφεύγαμε την αδίστακτη γερμανική κατοχή και να την περνούσαμε φίνα με τους Ιταλούς που είναι τζιτζιφιόγκοι και πονόψυχοι. Εγώ, βέβαια, μια χαρά την περνούσα το 1940 γιατί ήμουν αγέννητος αλλά οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου είχαν κάποια προβληματάκια.
Τέλος πάντων, σήμερα έχουμε εισβολή στη χώρα –όχι με στρατό-, αλλά η κατάσταση είναι όπως την περιέγραψα πιο πάνω.
Αλλού αγωνίζονται οι κομουνιστές, αλλού οι 82 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλού οι αναρχικοί, αλλού οι «Δεν πληρώνω», αλλού οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλού οι φαρμακοποιοί, αλλού οι χαλυβουργοί, αλλού οι δημοσιογράφοι, αλλού οι φορτηγατζήδες, αλλού οι ταξιτζήδες και –γενικά- έχουμε μια κατάσταση «εγώ εδώ κι εσύ αλλού με τα συμπτώματα τρελού» που λέει κι ο Γιάννης Πάριος.
«Εμείς δεν πάμε στη διαδήλωση με τους κομουνιστές», «Εμείς δεν πάμε με τους αναρχικούς», «Εμείς δεν πάμε αν θα είναι κι αυτοί γιατί αυτοί δεν είναι τόσοι αριστεροί όσο εμείς», «Α, χρυσό μου, αν έρθει και η Βίβιαν στη διαδήλωση, εμένα ξέχασέ με!».
Ρε ζώα, σε άλλη χώρα ζούμε; Πόσος ατομικισμός, πόση ιδιωτεία και πόση βλακεία πια; Δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί ένα αντιμνημονιακό μέτωπο να τους ξεφορτωθούμε και μετά να σκοτωθούμε μεταξύ μας με την ησυχία μας;
Γιατί ξέχασα να σου πω πως μπορεί να αποφεύγαμε τη γερμανική κατοχή -αν δεν πολεμούσαμε τους Ιταλούς-, αλλά τον εμφύλιο δεν θα τον αποφεύγαμε με τίποτα. Με την καμία.
Άλλωστε, όπως είναι προφανές, τον εμφύλιο τον συνεχίζουμε και σήμερα. Εμείς το πάμε ανάποδα από τους προγόνους μας: ξεκινήσαμε από τον εμφύλιο. Καλή επιτυχία σε όλους. Πάντα νίκες.
(Αυτό το ποστ γράφτηκε μετά από παραινέσεις πολλών θυμωμένων αναγνωστών να γράψω για την ανάγκη δημιουργίας ενός αντιμνημονιακού μετώπου – λες και θα ακούσει κανείς εμένα. Τέλος πάντων, εγώ το έγραψα και αμαρτίαν ουκ έχω – το τελευταίο μέιλ για αυτό το θέμα ήταν από τον φίλο αναγνώστη που μου έστειλε και τη φωτογραφία, η οποία είναι από βιτρίνα ανθοπωλείου στη Φιλολάου – φυτά, ε φυτά!)
pitsirikos.net
