Ο πίθηκος Uakari ζει στη Νότια Αμερική και πιο συγκεκριμένα στα τροπικά δάση του Αμαζονίου και βασικό χαρακτηριστικό του είναι -τι άλλο;- από το παράξενο πρόσωπό του, το οποίο μερικές φορές θυμίζει… μωρό και κάποιες άλλες έναν ηλικιωμένο γέρο!
Ο λόγος; Το κατακόκκινο χρώμα του δέρματος αλλά και η… φαλάκρα, αφού δεν έχει καθόλου τρίχες στο πρόσωπό του, συγκριτικά πάντα με άλλους πιθήκους. Το μήκος του σώματός του, μαζί με την ουρά, φτάνει τα 50 εκατοστά και το βάρος του δεν ξεπερνά τα δύο κιλά.
Τρέφεται κυρίως με φρούτα, σπόρους και φύλλα δέντρων, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μερικά έντομα ή ένα μικρό ζώο αποτελούν γι’ αυτόν ένα άριστο… γεύμα! Αυτό που κάνει μεγάλη εντύπωση στην εμφάνιση του Uakari είναι η μεγάλη… ποικιλία που παρουσιάζει στις εκφράσεις του προσώπου του.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να εκφράσει συναισθήματα όπως ακριβώς ένας άνθρωπος, υιοθετώντας εκφράσεις θυμού, χαράς, λύπης, αγριάδας, αποστροφής και τόσες άλλες, όμοιες με αυτές των ανθρώπων.
Επιπλέον, είναι αρκετά μοναχικό ζώο και ζει κυρίως απομονωμένος, παρουσιάζοντας ελάχιστη κοινωνικότητα σε σχέση με τους άλλους πιθήκους. Άλλωστε με τέτοια… φάτσα δεν θα μπορούσε παρά να είναι λίγο ντροπαλός παραπάνω!
Το είδος Uakari κινδυνεύει σήμερα με εξαφάνιση καθώς οι άνθρωποι που έφτασαν στις αρχές του 20ού αιώνα στα δάση του Αμαζονίου προς αναζήτηση φυσικού καουτσούκ ξεκίνησαν ένα «ανελέητο» κυνηγητό των εν λόγω πιθήκων για το νόστιμο κρέας τους.
Άλλωστε τα περισσότερα δάση της περιοχής έχουν μετατραπεί πια σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκοτόπια με αποτέλεσμα ο πληθυσμός των Uakari να φθίνει ολοένα και περισσότερο. Για σκεφτείτε, λοιπόν, μήπως η ντροπή που αισθάνεται ο χαριτωμένος αυτός πίθηκος οφείλεται στην αγριότητα των ανθρώπων αλλά και στην καταστροφή του περιβάλλοντος;
Ο λόγος; Το κατακόκκινο χρώμα του δέρματος αλλά και η… φαλάκρα, αφού δεν έχει καθόλου τρίχες στο πρόσωπό του, συγκριτικά πάντα με άλλους πιθήκους. Το μήκος του σώματός του, μαζί με την ουρά, φτάνει τα 50 εκατοστά και το βάρος του δεν ξεπερνά τα δύο κιλά.
Τρέφεται κυρίως με φρούτα, σπόρους και φύλλα δέντρων, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μερικά έντομα ή ένα μικρό ζώο αποτελούν γι’ αυτόν ένα άριστο… γεύμα! Αυτό που κάνει μεγάλη εντύπωση στην εμφάνιση του Uakari είναι η μεγάλη… ποικιλία που παρουσιάζει στις εκφράσεις του προσώπου του.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να εκφράσει συναισθήματα όπως ακριβώς ένας άνθρωπος, υιοθετώντας εκφράσεις θυμού, χαράς, λύπης, αγριάδας, αποστροφής και τόσες άλλες, όμοιες με αυτές των ανθρώπων.
Επιπλέον, είναι αρκετά μοναχικό ζώο και ζει κυρίως απομονωμένος, παρουσιάζοντας ελάχιστη κοινωνικότητα σε σχέση με τους άλλους πιθήκους. Άλλωστε με τέτοια… φάτσα δεν θα μπορούσε παρά να είναι λίγο ντροπαλός παραπάνω!
Το είδος Uakari κινδυνεύει σήμερα με εξαφάνιση καθώς οι άνθρωποι που έφτασαν στις αρχές του 20ού αιώνα στα δάση του Αμαζονίου προς αναζήτηση φυσικού καουτσούκ ξεκίνησαν ένα «ανελέητο» κυνηγητό των εν λόγω πιθήκων για το νόστιμο κρέας τους.
Άλλωστε τα περισσότερα δάση της περιοχής έχουν μετατραπεί πια σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκοτόπια με αποτέλεσμα ο πληθυσμός των Uakari να φθίνει ολοένα και περισσότερο. Για σκεφτείτε, λοιπόν, μήπως η ντροπή που αισθάνεται ο χαριτωμένος αυτός πίθηκος οφείλεται στην αγριότητα των ανθρώπων αλλά και στην καταστροφή του περιβάλλοντος;
perierga.gr